Hampas ng pagmamahal ni Itay

Para sa aking mahal na tatay; ‘Tay Fathers’ Day na. Ilang taon na rin na ‘di kita nababati tuwing sasapit ang araw na ito. Hindi ko rin maintindihan kung bakit ngayon lang ako nagkalakas loob na batiin ka kung kailan pa na malayo ako sa inyo. Siguro dahil sentimental lang ako ngayon dahil malayo ako; ‘di lang sa inyo kundi maging sa aking sariling pamilya. Dito sa abroad, kasama ko rin nakikipagsapalaran ang ibang mga Pinoy para sa pamilya nila. Ngayon ko lang siguro naintindihan nang husto ang sakripisyo ng ama para itaguyod ang pamilya, to the extent of sacrificing his own happiness of going out of his ‘comfort zone,’ – because of family. Kaya siguro nagkaroon ako ng lakas ng loob na i-express sa inyo ang dapat na noon ko pa ginawa - ang batiin kayo at pasalamatan sa mga ginawa ninyo sa aming magkakapatid. Naiintindihan ko na kayo ngayon – kasi tatay na rin ako. Talagang totoo ang kasabihang, “It takes one to know one."

Alam kong malabo na makarating sa iyo o kaya’y mabasa mo ito, kasi ‘di ka naman marunong mag-computer at wala naman kayong computer d’yan sa bahay. At kung meron man, e baka bago mo matutunan kung paano buksan ang computer, e ‘di na ito uso. Kung ipapadala ko naman itong sulat ko sa inyo thru ‘registered mail or ordinary mail’, siguro tapos na ang ‘Fathers’ Day, di pa nakakarating ito sa iyo. Kung makarating man, siguro bago mo mabasa, tampered na dahil ‘pag nakita ng mga ’garapal’ na postal employees diyan sa atin ang sulat na medyo makapal (lalo na galing pa sa abroad), sigudong bubuksan para tingnan kung may laman na dolyares. Saka nila tatatakan ng “Damaged upon receipt." Hay, naku, wala na tayong magagawa dun dahil sigurado isa rin silang ama na gagawin ang lahat para sa ikabuhay ng sarili nilang pamilya. Pero yun nga lang kahit sa maling paraan. Kaya heto, sa blog ko na lang idinaan ang pagbati ko sa inyo dahil gusto kong malaman ng buong mundo na mahal na mahal kita. Bagama’t wala akong pagkakataon na masabi ito sa iyo ng personal dahil malayo ako sa inyo, pero alam ko na malaki ang utang na loob ko sa inyo sa ginawa ninyong paghubog sa pagkatao ko. Kung hindi dahil sa inyong gabay, marahil palaboy ako ngayon at walang direksiyon sa buhay. ‘Tay, gusto kong malaman ninyo na naiintindihan ko na ang ibig sabihin ng bawat palo na dumadapo sa puwit ko noong bata pa ako ‘pag nagkakamali ako. Bagama’t di ko maintindihan ang paliwanag ninyo sa akin noon kung bakit mo ako pinapalo, siguro dahil na rin sa lakas ng iyak ko, kaya ‘di ko marinig ang paliwanag mo. Naiintihan ko na rin ‘Tay kung bakit lagi kang mahigpit sa akin noon. Akala ko nga eh, talagang gusto mo lang na gawin yun, pero naramdaman ko rin na mahal mo ako noon kasi nung malapit na ang graduation ko sa elementary, wala akong sapatos na ‘balat’ na isusuot at nasabi ko sa iyo noon na gusto ko sana ng “Haruta" na sapatos sa graduation, (eh kasi yung ang uso noong 1980’s). Tuwang-tuwa talaga ako noon nang isang araw pag-uwi mo galing sa karera, swerte ka noon at tumama ka sa “winner-take-all" sa Santa Ana, kaya hayun, binigyan mo ako ng 600 pesos at nakabili akong ng ‘Haruta’, e ‘di sikat ako sa mga ka-klase ko nun! Pagsampa ko sa stage, bagama’t wala ako sa ‘honor roll’ eh daig ko pa yung ‘Valedictorian namin. Kasi siya, simple lang yung sapatos niya eh yung sa akin… uso! Salamat Itay at salamat sa Diyos na ikaw ang aking naging ama. Sana humaba pa ang buhay mo at sana magkaroon ako ng pagkakataon na maibalik sa inyo ang pagmamahal ng isang anak sa kanyan ama. ‘Tay pagbalik ko ng Pilipinas, kahit ‘di Fathers’s Day gimik tayo, labas tayo. Kahit anong gimik ang gusto mo ‘Tay, kahit sa beerhouse pa at kung gusto mong mag-table, sagot ko. Ako ng bahala kay Nanay, papayag yun, malakas ako dun. Happy Fathers’ Day sa inyo ‘Itay.’ Nawa’y mabasa mo itong blog ko na ito. Kung hindi man dito sa lupa, siguro sa langit. I love you ‘Tay! - GMANews.TV Gener Marcelo sa Jubail, KSA Kamusta mga Kapuso! Sana’y hindi kayo magsawa sa pagtangkilik sa ating pitak na ito. Habang may mga kababayan tayo sa abroad - pati ang kanilang mga kabiyak, anak, ina, ama o sinuman na kabahagi ng kanilang buhay - na nais magpaabot ng kanilang saloobin mananatili po ang inyong Kwentong Kapuso. Katulad ng dati, hindi kami magsasawa na basahin ang inyong mga kuwento - maigsi man o mahaba. Kahit na ang laman nito ay naglalabas ng sama ng loob, nagbibigay ng inspirasyon, gustong magpayo, magsumbong, magpatawa o kahit nagpapalipas lang ng oras. Kaya hihintayin namin ang inyong mga email na maaari ninyo itong ipadala sa Pinoyabroad@gmanews.tv Sa mga kababayan namin saan mang dako ng mundo, saludo po kami sa inyo. Mabuhay kayo mga masigasig naming Kapuso sa abroad!